بیایید "بینا" باشیم
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
این اولین نوشته وبلاگ بعد از چندین ماه میباشد، بنده به دلیل وجود مسائلی نتوانستم وبلاگ را به روز نگه دارم.
در این چند وقت با آدم های زیادی سر و کار داشته ام و متاسفانه پی به اتفاقی وحشتناکی در جامعه برده ام.
متاسفانه اکثر افراد در راستای سیاست دشمنان یعنی "بینش کمتر کنترلر بهتر" قرار گرفتند و به هیچ وجه از دنیای خارج از زندگی خود خبری ندارند و به بیانی دیگر از هیچ اتفاق و یا جنایتی یا خبری ندارند و یا با یک جمله ی کوتاه تمام انسانیت را زیر سوال میبرند " به من چه " !
تمام ترس دشمن از بینش سیاسی و تحلیل صادقانه ی ما است. اگر ما بینش عمیق درباره اتفاقات دنیا داشته باشیم، دشمن دیگر نمیتواند به راحتی حریف اذهان ما شود. هر دروغی را باور نکرده و زیر هر پرچمی نمیرویم و این مسئله ای بسیار مهم است.
فردی که تحت تاثیر تبلیغات رسانه ای نمیخواهد از دنیای بیرون اطلاع داشته باشد، کسی است که وقتی کودکی را سر میبرند ، میگویند به ما چه! وقتی بمب های کوچک و بزرگ را روی سر بی گناهان میریزند میگویند به ما چه! .
و اگر این سطح از نادانی در مورد اتفاقت خارج از مرز ها گسترش پیدا کند، دشمن بدون کوچک ترین زحمتی میتواند روی کشوری کنترل داشته باشد. بنده در این مدت با دوستانی در چند کشور از جمله چین اندونزی استرالیا و انگلیس آشنا شدم و به چشم خود نادانی آنها را در مورد همه چیز دیدم. مثلا حدود دو هفته پیش به دوست انگلیسی خود گفتم در مورد کمک کشورت و همپیمانانش به تروریست ها چه فکری میکند، با اطمینانی عجیب گفت دولت انگلیس همیشه حامی مظلومان بوده! و چند روزی من به او مدرک ارائه میکردم ولی او زیر بار نمیرفت. که البته این را بگویم که دیگر ارتباطی نداریم.
فکر میکنید اگر افراد انگلیسی، آمریکایی، فرانسوی و... از این مسائل خبر داشته باشند و کمی درباره مردم بی گناه احساس مسئولیت بکنند، انگلیس و امثالهم میتوانند به راحتی جنایت انجام دهند.
پس به راحتی میتوان نتیجه گرفت گمراهی و نادانی ملت ها به نفع این حرامزادگان است.
خب سوالی پیش می آید، نادانی و گمراهی ما به چه درد قدرت های ظالم میخورد؟
جوابش در قلب هشت سال دفاع مقدس است. یعنی شجاعت و ایمان صادقانه "جوانان" پاک دامن و شهادت طلب.
پس سلاحی که مارا در برابر تمام دنیا سر بلند بیرون آورد، سلاحی غیر قابل لمس ولی بسیار قوی یعنی ایمان و بصیرت بود.
و دشمنان از جنگ ایران به بعد روی این سرمایه گذاری کردند که این سلاح را از ما بگیرند و متاسفانه و متاسفانه باید اقرار کرد که تا حدود زیادی موفق بودند.
خودتان قضاوت کنید، چند درصد از جوانان حال جامعه، مثل دلاوران دوران جنگ هستند! چند درصد حاضرند برای دینشان و کشورشان جانشان را بدهند؟
این هم سلاح نامرئی و مهلک دشمن است. "تبلیغات و رسانه"
چیزی که سلاح ایمان صادقانه و شجاعت را از جوانان ما گرفت و خدایی نکرده اگر جنگی شود، دشمن میداند با مقاومت هشت ساله ی جوانان رو برو نمیشود.
این همان مسئله ی دردناکی است که من در جامعه دیده ام.
ولی راه علاج چیست؟
سوال را با سوالی پاسخ میدهم، وقتی موریانه ها به خانه ای حمله میکنند بهترین راه چیست؟ قطع به یقین بستن راه های ورود آنها.
چطور میشود سالی یک ماه پای منبر مجلس امام حسین رفت و هر روز و هر شب در خانه پای منبر شیطان (ماهواره) نشست؟
چرا نمیخواهیم بینا باشیم و نیرنگ دشمن را درک کنیم و راه های نفوذش راببندیم؟
تنها راه این است که این را درک کنیم که دشمن هیچ گاه خیر مارا نمیخواهد.
و بگذارید به جوابی پاسخ دهم که اکثر کسانی که ماهواره دارند در جواب سوالات من میدهند جواب آن ها این است : "ماهواره برنامه های آموزنده و علمی هم دارد" !
جواب را درقالب مثالی میزنم :
اگر جلوی شما یک لیوان عسل بگذارند و سه قطره زهر در آن بریزند، باز هم میگویید : "خب عسل که شیرین است" و آن را میخورید؟
برنامه های ماهواره باید جذابیت داشته باشند تا دشمن بتواند عقاید پوسیده و شیطانی خود را در آن تزریق کند. اگر این گونه نبود که این سلاح دشمن تا این حد نافذ نمیشد.
با توکل به خدا و معصومین و حذف این سلاح از زندگی و تفکر درباره دنیای اطراف میتوان این جامعه را دوباره مثل جامعه ی دفاع مقدس دلیر و شجاع و پایبند به نظام اسلامی ایران کرد...
